நாமாவது நன்கு இருப்போமே

கஞ்சிக்கு வழியுமில்லை
கச்சை கட்ட துணியுமில்லை
கையிலே காசு இல்லை
கதறக்கூட திராணியில்லை

கட்டிய கணவனிடம்
கையேந்தி கெஞ்சுகிறாள்
கால்காசு கொடுமையா
கைபிள்ளை அழுகுதென்று

காலாலே உதைத்து சொன்னான்
கையில் ஏதுமில்லையென்று
கருமத்தை நொந்துகொண்டு
கைமாத்து வாங்கி வந்தாள்

கண்ணிமைக்கும் நேரத்திலே
கை திருகி பிடுங்கிசென்றான்
கள் குடிக்கும் கடையினிலே
கடன் தர மாட்டானென்று

கவுரவமாய் குடித்துவிட்டு
கால்வாயிலே தவழ்ந்திருந்தான்
கட்டிய மனைவி அவள்
கண்ணீரில் நனைந்திருக்க

நாகரிகமாய் சென்றோ
நாற்றமுடன் வந்திருந்தான்
நாம் சொல்லி திருந்துவானோ
நாட்கள்தான் திருத்திடுமோ

நமது அண்ணல் இருந்திருந்தால்
நரன் இவனை துவைத்தெரிந்து
அஹிம்சை எல்லாம் அப்புறம்தான்
ஒழுக்கம்தான் முதலில் என்பார்

வெட்கம் கெட்ட செயலன்றோ
நாகரிகம் எனும் பெயரில்
நாறிபோன சமூகமோ
நாடு மாற நினைப்போமே
நாமாவது நன்கு இருப்போமே